آدم تو زندگیش ؛
یهو یکی رو می بینه...
که دیگه بقیه رو نمی بینه...!

احساسم را تربیت می*کنم

زیر بادِ گریه نکردن*ها

و جملات نامفهومی که با خود هی تکرار می*کنم:

قوی باش... قوی باش... قوی باش... رفتن نزدیک است.

قـول داده ام....
گــاهـــے،هـــر از گـــاهـــے
فانـوس یـادت را بـے چـراغ و چـلـچـله
روشـن کـنـم
خیالت راحت، مـــن ھمان مــنـم
هـنوز هـم در ایـن شـبـهاے
بی خـواب و بـے خاطـرہ
میـان ایـن کـوچـه هـاے تـاریـک پـرسـہ مـیـزنـم
امـا بـه هـیـچ
سـتاره ی دیـگری سـلام نـخـواهـم کـرد
خیـالت راحــت.....

سر میز شام به یادت می افتم!

بغض میکنم

!

اشک در چشمانم حلقه می زند

!

همه با تعجب نگاهم می کنند

...

لبخند میزنم و می گویم

:

چقدر داغ بود

...!!!