بغض ميكنم ؛
از ترس روزهايي كه
سهممان از هم،
فقط يك يادش بخير ساده باشد
ایـنـکـــه میـان دسـتـانَـت لـحـظـه ای
چـشـــم هــــایــــم را بـبـنــــدم…
و دنـیــــا بـــه سکـوت صـــدای
نَـفَـس هــایَـت فــــرو رَوَد نمیــــدانــــــی …
چه هـیـجـــانــــی ست …